بررسی و تحلیل چند رسم پهلوانی در متون حماسی

در بیشترِ پژوهش­هایی که تا امروز درباره «آیین­های ایرانی» در ادب حماسی منتشر شده، شواهد عموماً محدود به شاهنامه بوده و در این حدود نیز آداب و رسوم نادر و درخور بحث از توجّه و بررسی به دور مانده است. در مقاله حاضر با مطالعه در ادب حماسیِ ایران به معنای کامل و دقیق این اصطلاح، چند نمونه از رسوم، ویژگی­ها و بن­مایه­های کمتر شناخته شده پهلوانی استخراج و تحلیل شده است. مطابقِ این چند آیین و مضمون داستانی، پهلوان بنا بر ویژگی اَبَر انسانی خویش خورد و نوشی بسیار دارد (بسیار خواریِ پهلوان) و برای نمایاندن کمال دلیری و توان خود نامش را بر رزم افزارش می­نویسد (نوشته بودن نام پهلوان بر رزم­افزار) شهریار یا یلِ روایت حماسی به منظور دور ماندن از هرگونه گزند و چشم زخم، گوهر به بازو می­بندد (گوهر به بازو بستن) و یا از تاج و کلاهخود خویش پر می­آویزد (پرِ کلاهخود و تاج) او هنگامی که در پی کین­خواهی سخت و بی پروایانه است، خون هماورد کشته شده­اش را  می­نوشد (خوردن خون دشمن) و یا او را به دم اسب می بندد و بر زمین می­کشد (بستن به دم اسب برای مجازات). در این مقاله نویسنده ضمن توجه به پیشینه این کار به بررسی و تحلیل آیین­ها و رسوم پهلوانی می­پردازد.